1 października w godzinach 12:00-20:00 teren byłej fabryki DEFUM stanie się przestrzenią działań twórczych. Dąbrowskie instytucje kultury zadbają o moc atrakcji skierowanych do młodszych, starszych...
Fabryka DEFUM czeka!
Po raz pierwszy w Dąbrowie Górniczej !
Ten trening będzie wyjątkowy, a to dzięki naszemu kompanowi Gymeltoro
Trochę inna formuła, trochę inne wyzwania!
Kilka...
Dąbrowski zakład założono na bazie warsztatu kowalsko-ślusarskiego w latach 70. XIX wieku. Następnie został on wykupiony przez Emila Škodę z Pilzna – twórcę marki znanej obecnie na całym świecie. Pod zarządem Škody zakład działał pod nazwą „Dąbrowska Fabryka Maszyn E. Škoda”.
W latach 90. XIX wieku dąbrowską fabryką zainteresowali się przemysłowcy działający na terenie Sosnowca: Wilhelm Fitzner i pochodzący ze Szwajcarii Konrad Gamper. W 1897 roku przekształcili ją w „Towarzystwo Akcyjne Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych W. Fitzner i K. Gamper”. Firma Fitznera i Gampera posiadała przedstawicielstwa w Warszawie, Łodzi oraz w kilku największych miastach cesarstwa rosyjskiego.
Dąbrowski i sosnowiecki zakład Fitznera i Gampera produkowały kotły parowe (m.in. na zamówienie dworu cesarskiego w Petersburgu), podgrzewacze wody, aparaty do oczyszczania wody, przewody rurowe i inne elementy budowlane. Zakład zajmował się budową wieży wyciągowych dla kopalń, maszyn dla cukrowni, papierni, gorzelni i fabryk chemicznych. Dodatkowo produkowano urządzenia hutnicze i górnicze, jak wagoniki i kolejki linowe oraz łańcuchowe.
Pomieszczenia fabryczne były przestronne i wyposażone w wentylację oraz oświetlenie elektryczne, co nie było częste na początku XX wieku. Do dzisiaj zachowały się unikatowe hale fabryczne z elementami dekoracji eklektycznych i secesyjnych. Przed rokiem 1914 dąbrowskie zakłady zatrudniały 400 pracowników.
W latach międzywojennych dąbrowski zakład wykonywał m.in. części do lokomotyw kolejowych produkowanych w Chrzanowie. Od 1928 roku fabryka weszła w skład spółki pod nazwą „Zjednoczone Fabryki Maszyn, Kotłów i Wagonów L. Zieleniewski i Fitzner-Gamer S.A.”. Od tego czasu w dąbrowskich zakładach produkowało się tokarki, szlifierki i strugarki. W roku 1939 zatrudnienie wynosiło 600 osób.
W 1949 roku zakład został upaństwowiony przyjmując nazwę Śląsko-Dąbrowskiej Fabryki Urządzeń Mechanicznych, a od 1959 roku Dąbrowskiej Fabryki Obrabiarek DEFUM im. Stanisława Krzynówka. W latach 50. XX wieku rozszerzono asortyment produkcji o tokarki karuzelowe. W 1962 roku do zakładu przyłączono Szopienicką Fabrykę Obrabiarek.
W DFO czynne były oddziały: obróbki mechanicznej ciężkiej, obróbki mechanicznej lekkiej oraz montażu. Od roku 1964, w miejsce przestarzałych modeli obrabiarek CWC i HWC, podjęto produkcję nowszych technologicznie obrabiarek WFA-80 i WFA-100. W 1966 roku zakład pozyskał pokaźne środki finansowe, dzięki którym wybudowano nową halę montażową wraz z zapleczem socjalnym.
W latach 1969-71 powstał nowoczesny biurowiec wraz z pomieszczeniami dla biura konstrukcyjnego. Przebudowano też główną halę produkcyjną. Od roku 1970 „Dąbrowska Fabryka Obrabiarek” została włączona do "Kombinatu Obrabiarek Ciężkich" "PONAR-PORUM" w Porębie koło Zawiercia. W roku 1973 wartość produkcji była około pięciokrotnie wyższa niż w roku 1950.
Dąbrowska fabryka produkowała tokarki karuzelowe oraz wiertarko-frezarki. Trafiały one z Dąbrowy Górniczej do wielu krajów świata, miedzy innymi na bardzo wymagające rynki w USA, Anglii, Niemiec i Japonii oraz do Norwegii, Holandii, Iranu, Jordanii, Jemenu i Brazylii. Jako ciekawostkę warto podać, że w roku 2004 zakład wykonał szlifierkę do obróbki komór nabojowych w armatach okrętowych najnowszej generacji na zlecenie Ministerstwa Obrony USA.
Początek XXI wieku nie był dla dąbrowskiej fabryki sprzyjający. Zmieniająca się sytuacja na rynkach oraz brak niezbędnych inwestycji powodowały, że coraz trudniej było zakładowi rywalizować z konkurencją, co ostatecznie w 2015 roku doprowadziło do likwidacji, przez Wojewodę Śląskiego, Dąbrowskiej Fabryki Obrabiarek jako ostatniego przedsiębiorstwa państwowego w Województwie Śląskim.
